Oszczędzaj na podróże czyli rozważania na temat czasu i pieniędzy

– A Pani znów gdzieś jedzie?

– Yyyyy, taak 🙂

– A gdzie?

– Niedaleko. Tylko do Amsterdamu.

– No to pięknie. Pani ciągle gdzieś lata. A nasz Tomuś w domu siedzi w wakacje. Bo nas nie stać. Pani to pewnie dużo zarabia w tej swojej pracy. A my tak sobie żyjemy raczej skromnie, ehhhhh. A Tomeczek biedny nigdzie nie pojechał. No nie każdemu jest dane, rozumie Pani, uhhhhh –  mówi moja sąsiadka zaciągając się papieroskiem

– Pani Magdo, a dużo Pani pali?

– Nooo, nieeee. Teraz ze Staśkiem (mąż Szanownej Pani Magdy – przyp. aut.) to tylko po jednej paczce dziennie – kontynuuje Magda i triumfalny uśmiech wykwita na jej twarzy

– Taaak. To teraz policzmy. Jedna paczka papierosów kosztuje minimum 10 zł, razy 2 osoby w domu to 20 zł przez 365 dni w roku to daje …7300 zł rocznie.

– …

– No cóż, moim zdaniem stać Państwa na wakacje dla syna, po prostu macie inne priorytety.

A Wy? Zastanawialiście się kiedyś skąd brać pieniądze na podróże? Bo u mnie w pracy bardzo dużo osób się nad tym zastanawia. Zwłaszcza skąd JA je biorę. No i jakim sposobem mam tyle wolnego? Przecież pracuję na etacie, a skoro tak, to dysponuję tylko 26 dniami urlopu. A zatem jakim cudem w ciągu jednego roku odbyłam już 2 dłuższe podróże, kilka krótszych wycieczek za miasto i jeszcze, na złość wszystkim zawistnikom, planuję wyjechać na drugi kraniec świata na ponad 2 miesiące?

Dumając nieco nad tą niecodzienną zagadką, można dojść do wniosku, że zarabiam co najmniej równowartość poselskiej diety w UE, a dodatkowo mam jakieś konszachty w kadrach, bo urlopu zamiast ubywać – przybywa. No cóż. Muszę z przykrością rozczarować wszystkich tych, którzy tak wierzą w moje możliwości. Wybaczcie mi, ale Was zawiodę. Nie śpię na pieniądzach, a Panie z kadr są zbyt uczciwe, żeby na lewo odpisywać mi urlop.

Uprzedzając kolejne pytanie odpowiadam. Nie. Nie jestem typem podróżnika (wybaczcie ten dziwny twór językowy) kloszarda-wyczynowca. Nie objechałam za 1 euro pół Europy. Nie piłam darmowej wody z cukrem ze stacji benzynowej, kiedy byłam głodna. Nie odmówiłam sobie wjechania na Wieżę Eiffela tylko dlatego, że jest komercyjna i w dobrym tonie jest odpuścić sobie taką atrakcję, bo prawdziwemu globtroterowi „nie wypada”. Te wszystkie słynne (i niestety w większości płatne atrakcje) z jakiegoś przecież powodu stały się znane.

Będąc w podróży lubię zwiedzać wszystkimi zmysłami. Próbuję lokalnej kuchni, bywam tam, gdzie być wypada i tam, gdzie chodzić się nie powinno. Poznaję ludzi, ale kiedy potrzebuję samotności, unikam ich. Tak jak w życiu. Doświadczając tego wszystkiego wydaję pieniądze i… biorę urlop w pracy, aby tego doświadczenia nabrać. Jednego i drugiego potrzebuję w podróży w myśl zasady, która sprawdza się od lat. Dużo czasu do dyspozycji pozwala przyoszczędzić np. na przejazdach, a jego brak skutkuje mniejszym lub większym drenażem portfela. Wyjątki tylko potwierdzają tę regułę, ale jako zagorzała zwolenniczka taniego podróżowania zawsze staram się minimalizować koszty i tym sposobem zwiedziłam już kawałek świata za kwotę niższą niż cena pojedynczej wycieczki z biura podróży.

– Ty to się niczego nie dorobisz. Wszystko przejeździsz.

Gdybym za każdym razem, kiedy słyszę coś takiego, odkładała złotówkę, to już dawno kupiłabym coś fajnego 🙂

Rozważania nad dysonansem pomiędzy „mieć” i „być” zostawię może jednak na inną okazję. Dziś za to udowodnię Wam, że można podróżować nie rezygnując z życia w jego najbardziej prozaicznej formie. Wystarczy tylko ustanowić właściwe priorytety 🙂

OSZCZĘDZANIE URLOPU

Zdarzało mi się wielokrotnie, że do pracy przychodziłam z plecakiem i punkt 15:00 nabierałam prędkości ponaddźwiękowej. Musiałam przecież zdążyć na pociąg/samolot/autobus/autostop. Z tych samych wojaży wracałam nad ranem i od razu biegłam do biura. Czasem bywałam niewyspana, ledwo żywa, skrajnie wyczerpana, w stanie agonalnym, a jednak szłam do pracy w imię oszczędności. Urlopu oczywiście.

Nigdy nie biorę wolnego po to, żeby „posiedzieć w domu” po wyjeździe, zrobić remont, iść do lekarza, albo załatwić sprawę w urzędzie. Od tego są popołudnia oraz weekendy. Kwestia właściwej organizacji czasu kłania się do kostek.

Polska specjalność, czyli przedłużone weekendy, to moi najwięksi przyjaciele. Rok rocznie w styczniu siadam z kalendarzem w ręku i przeprowadzam dokładny rekonesans dni wolnych od pracy. W ten prosty sposób planuję wszystkie dłuższe weekendy na przestrzeni nadchodzących 12 miesięcy i dzięki temu nie raz i nie dwa udało mi się wyczarować nawet tygodniowy wyjazd przy wykorzystaniu tylko jednego dnia urlopu.

Bywało i tak (choć tego sposobu nie polecam z oczywistych względów), że rano oddawałam krew w CK, a wieczorem leżałam już na włoskiej plaży 🙂 Zamiast brać urlop, brałam należny mi dzień wolny za wspomniany dobry uczynek 🙂 Głupie? Nierozsądne? Przyznaję się – możecie mnie zlinczować. Ale życie daje takie możliwości. Ja je tylko znajduję i wyciskam do ostatniej kropli – jak cytrynę 🙂

Podsumowując:

1. Nie marnuj urlopu na „nicnierobienie”. Od tego masz weekendy lub święta kalendarzowe. Jeśli musisz odpoczywać po podróżach ten artykuł nie jest dla Ciebie.

2. Wykorzystuj na podróż każdą wolną chwilę, nawet jeśli oznacza to, że musisz pędzić na pociąg od razu z pracy lub jechać z lotniska prosto do niej.

3. Łącz, kumuluj i mieszaj ze sobą dni wolne i długie weekendy. Przy odrobinie sprytu można w ten sposób zmaksymalizować czas wyjazdu przy minimalnej liczbie dni urlopowych.

4. Jeśli jest to możliwe bierz w pracy nadgodziny, a później je „odbieraj”. W ten sposób można zyskać nawet kilkanaście dodatkowych dni urlopu w roku!

5. Zadbaj o to, żeby Twój szef wiedział jaką masz pasję i ile ona dla Ciebie znaczy. Pewnie w większości przypadków nie zda się to na wiele, kiedy będziesz błagać o urlop w szczycie sezonu, ale nóż widelec traficie na wyrozumiałego pryncypała? 🙂

OSZCZĘDZANIE PIENIĘDZY

Jeśli co kilka lat musicie wymienić samochód na nowy, przemalować salon z żółtego na słomkowy, albo kupić piętnastą torebkę do czterdziestej trzeciej pary butów to lepiej darujcie sobie dalsze czytanie. Dla tych jednak, co wolą piaskowy kolor azjatyckiej plaży od tego na ścianie, mam kilka rad jak zmaksymalizować swoje oszczędności.

1.Załóż lokatę terminową lub dobrze oprocentowane konto oszczędnościowe i odkładaj tam wszystkie nadwyżki gotówkowe.

2. Znajdź dodatkowe źródło finansowania. Może to być praca dorywcza lub na ćwierć etatu, na zlecenie, na weekend, kilka dni w miesiącu – jakakolwiek. Ważne, żeby cały dochód uzyskany z tej formy oszczędzania odkładać na podróż.

3. Określ stałą kwotę, którą każdego miesiąca będziesz oszczędzać i tego się trzymaj. Jeśli wpadnie jakiś bonus dokładaj go do oszczędności! I pamiętaj, że tylko to co na leży fizycznie na koncie jest zaoszczędzone 🙂 (Agata Kulesza prawdę Wam powie)

4. Posprzątaj w domu i sprzedaj to, czego już nie potrzebujesz. Ja w ten sposób oczyściłam piwnicę wz gratów pozostałych po remoncie i z książek, z których ostatni raz korzystałam na studiach. Uszczęśliwiłam też jakiegoś Pana prawie nowym sprzętem do paintball’a (za zgodą prawowitego właściciela oczywiście 😉 ) i wyzbyłam się mnóstwa ubrań, które nienoszone od kilku ładnych sezonów, zbierały tylko kurz w szafie.

5. Zastąp samochód i komunikację miejską – rowerem. Oprócz oczywistych oszczędności na paliwie, poprawisz kondycję i być może zgubisz zbędne kilogramy. Ja w ten sposób trenuję do trawersu Patagonii. Do pracy mam 29 km w jedną stronę i jakoś daję radę, więc i Ty podołasz 🙂

6. Zmniejsz wydatki stałe. Nie kupuj prasy w Empiku tylko czytaj wydania internetowe, gaś światło jak wychodzisz z pokoju, gotuj w domu zamiast jadać na mieście. Zrezygnuj z płatnej siłowni na rzecz całkowicie darmowego biegania lub jazdy na rowerze (patrz pkt 5). Zamiast chodzić do kina w weekendy wybierz się na tańsze seanse w tygodniu, rzuć palenie. Jest mnóstwo możliwości cięcia wydatków. Wszystko zależy od Was i waszych przyzwyczajeń, nałogów i upodobań. Wystarczy tylko określić koszty, a następnie dokonać chirurgicznego cięcia. Nie ma innej drogi. Nikt przecież nie obiecywał, że będzie łatwo.

Jedni marzą o wielkim domu z ogrodem. Inni kupują drogie samochody lub ekskluzywne ubrania. Jeszcze inni gustują w częstym chodzeniu do knajpek. Ja pragnę podróżować. To jest mój priorytet i moje największe marzenie. I na jego realizację oszczędzam, tak jak inni zbierają na nowy samochód czy mieszkanie. Proste? Proste 🙂 Życie to sztuka wyboru, nie można mieć wszystkiego. Jeśli i Wy chcecie podróżować, a sądzicie, że Was nie stać to zmieńcie swoje priorytety. Tak wygląda rzeczywistość. Koniec i kropka.