10 powodów, żeby nie jechać do Chile

Słowo stało się ciałem. Decyzja zapadła. Kobyłka u płota i tak dalej w ten deseń.

Jadę do Chile. Zahaczę też o Argentynę i  być może zajrzę do Boliwii. Jak mawiała jedna z moich nauczycielek – to jest fakt autentyczny. Biorę ze sobą rower i wyruszam na drugi koniec świata.

Do wyjazdu pozostało raptem tylko 1,5 miesiąca, a ja ciągle nie mogę uwierzyć, że to się dzieje naprawdę. Odkąd skończyłam studia moja najdłuższa pojedyncza podróż trwała niecałe 4 tygodnie. Dla jednych to dużo, ale dla innych (podróżoholików) to jak wyjście na zakupy do Żabki – 5 minut i już się jest z powrotem w domu. 

Powoli kończę kompletować sprzęt, nieustannie pracuję nad lepszą kondycją, dużo czytam i staram się myśleć pozytywnie o tym, co może mnie spotkać w podróży. Na tym etapie przygotowań spotykam się raczej już tylko z pozytywnymi opiniami na temat mojej podróży, ale nie zawsze tak było.

Nie wiem jak Wy, ale jestem z natury osobą raczej impulsywną i ekstrawertyczną. Lubię dzielić się z otoczeniem tym co myślę, choć czasem wychodzę na tym jak Zabłocki na mydle. Kiedy wpadłam na pomysł, że pojadę do Chile, sama i w dodatku z rowerem „pod pachą”, reakcje znajomych i współpracowników były krótko mówiąc jednomyślne (z małymi wyjątkami, które tylko potwierdził regułę).

1. Łolabogamatkoprzenajświętsza!! Do Chile? Przecież tam jest niebezpiecznie. A gdzie to w ogóle jest?

Taaaak, najpierw komentować, później myśleć.

2. Zobaczysz, znajdą Cię dopiero jak śniegi stopnieją…

Zwłaszcza, że na półkuli południowej będzie wtedy lato. Wiem, że Patagonia rządzi sie swoimi prawami i śnieg w lecie nie jest tam niczym niezwykłym, ale błagam. Trochę wiecej wiary. Miałam już do czynienia ze śniegiem w swoim życiu i wiem jak się wtedy zachować ;).

3. Tam gwałcą

To mój faworyt, ale nawet nie wiem jak go skomentować. Chociaż nie, wiem! Ktoś powinien uświadomić seksturystki z Europy Zachodniej, że po rozrywkę taniej będzie jeździć do Ameryki Południowej niż do Afryki. Po co płacić za coś, ci można mieć za darmo? 😉 Trzeba puścić taką informację w świat. Zaoszczędzone pieniądze będzie można wydać w ramach kolejnego projektu UE  z serii Kapitał Ludzki 🙂

4. Po co tam jedziesz? I jeszcze na tak długo?

Tę kwestię wyjaśniłam już chyba w poprzednim wpisie.

5. Nikt Ci nie da tyle urlopu

Ktoś jednak dał :). Bezpłatny bo bezpłatny, ale to w końcu urlop. Oznacza to, ni mnie ni więcej, że nie trzeba rzucać pracy, żeby spełnić marzenie o dalekiej podróży (oczywiście pod warunkiem, że szef potrafi zrozumieć ten zew podróży).

6. Jeśli w pracy poradzą sobie tak długo bez Ciebie to znaczy, że w ogóle nie jesteś tam potrzebna

Skoro tak to chyba nawet lepiej, bo po co robić coś, co jest zbędne lub nie przynosi żadnego efektu? Sztuka dla sztuki? Może i warto dla pieniędzy, ale CZY WARTO TAK PO PROSTU?

7. Zajęłabyś się czymś pożytecznym

Bo spełnianie marzeń to przecież straszna lipa… O wiele fajniejszym zajęciem jest codzienne gotowanie obiadów i sprzątanie mieszkania. 

8. A jak coś Ci się stanie?

Gdyby babcia miała wąsy to by była dziadkiem. Przyszłości nie da się przewidzieć. Tak samo jak niczego nie można być pewnym raz na zawsze. Wypadki chodzą po ludziach i zdarzają się wszędzie, zarówno w domu jak i w pracy, w swoim kraju i za granicą. Idąc dalej tym tropem wypadałoby nie wstawać z łóżka, bo co jeśli przez przypadek przewrócimy się w drodze do łazienki i złamiemy nogę?

9. Przecież tam nic nie ma!

Ignorancja? Brak elementarnej wiedzy o świecie? Kurtyna w dół.

10. Nie dasz rady

No cóż, każdy ma prawo do swojego zdania. Ja śmiem twierdzić inaczej 🙂 Kiedy po raz pierwszy przyjechałam do pracy rowerem (29 km w jedną stronę) znajomi uznali, że jestem cyborgiem, bo przecież nikt normalny nie przejechałby takiej trasy. Czy muszę tłumaczyć jak bardzo mnie to rozbawiło? 🙂 Od pewnego czasu nikt już nie bije pokłonów na mój widok w gaciach z pampersem. Coś, na początku tak niepojętego, stało się po prostu normą. Za to teraz muszę się solidnie tłumaczyć, kiedy przyjeżdżam autobusem :).

Przekonałam Was, żeby nie jechać? 🙂